De elite en de soevereine democratie

De zelfverklaarde "morele" superioriteit waarmee de heerschappij van een kleine elite over de massa kan worden gerechtvaardigd, wordt gewaarborgd door maatschappelijk goedgekeurde doctrines en overtuigingen, zoals "woke is verlichting" of "diversiteit is kracht". Deze axioma's maken dat de heerschappij van de huidige machthebbers voor bijna elk lid van de samenleving redelijk lijkt en voldoen aan het instinctieve verlangen van de massa naar legitieme, in tegenstelling tot emotioneel "gedwongen", almacht. Geen enkele politieke klasse, welk politiek systeem ze ook aanhangt, zal toegeven dat ze regeert omdat ze daar het meest geschikt voor is. Daarom zal zij deze woorden nooit hardop uitspreken: "Wij zijn wijzer en willen onze visionaire inzichten overdragen aan het collectieve geweten van het volk." In plaats daarvan zal zij altijd proberen haar macht te rechtvaardigen door een abstractie, bijv: "De wil van de burgers heeft ons in deze positie gestemd".

Aangezien kiesgerechtigden in een representatief systeem niet kunnen stemmen op elke kandidaat die zij willen, maar alleen kunnen kiezen tussen kandidaten die door de feitelijke regerende minderheid zijn voorgedragen, wordt democratie in de zin van "heerschappij door het volk" een farce. Er bestaat een bijzonder gevaar in een representatieve democratie omdat de concurrentie om stemmen betekent dat de kandidaten altijd proberen te voldoen aan de wensen van de kiezers, waardoor impopulaire maar noodzakelijke maatregelen worden vermeden. Zelden weet de meerderheid van de kiezers wat goed is voor de politiek. Massa's die geneigd zijn tot democratische gevoelens kunnen het best worden geneutraliseerd door een entiteit die hun de illusie geeft van deelname aan de staatsmacht. De oprichting van een politieke partij leidt onvermijdelijk tot een interne verdeeldheid van de organisatie en een vervreemding van de organisatie-elite van de gewone leden. Het is niet de volledige afschaffing van het parlement die de staat sterk maakt, maar de verhulde overdracht van beslissingsbevoegdheden van het parlement naar de inner circle van elites, die niet in het openbaar verschijnen maar in de schaduw blijven achter de lachende gezichten op televisie (de outer circle).

De sleutelzin is soevereine democratie, waarin de beslissingsbevoegdheid bij de regering berust ten behoeve van het volk, vooral zijn geestelijke gezondheid en hygiëne. Antisociale neigingen van decadentie en verdorvenheid uit de buitenwereld worden geweerd door de culturele consumptie strikt te beperken. Soevereine democratie herstelt het machtsevenwicht tussen het hoogste gezag en zijn vertegenwoordiging: de vorst. Hij wordt de kiezer, en in plaats van slechts om de vier of vijf jaar gekozen te worden, krijgt hij soevereine rechten waarmee hij de democratische polity kan helpen vormgeven volgens zijn waarden en prioriteiten.

De term elite komt uit het Frans, waar hij in de 17e eeuw werd gebruikt om degenen aan te duiden die, als gevolg van sociale segregatie gedurende vele generaties, een verheven positie in de samenleving hadden bereikt. In werkelijkheid draaien anonieme machten de raderen van de geschiedenis. In wezen wordt het historische proces bepaald door de meedogenloze concurrentie tussen zowel publieke als geheime elites die tot verschillende facties behoren (nationaal, economisch of cultureel).

Bedankt voor het lezen van Eurosiberia! Schrijf u gratis in om nieuwe berichten te ontvangen en mijn werk te steunen.

Bron

Vertaling door Robert Steuckers