Wereldwijd systeem en sociaal Darwinisme van de elite

Zoals ik ad nauseam heb herhaald, wordt de wereld gereorganiseerd, maar zelfs deze reorganisatie wordt alleen uitgevoerd om transnationale bedrijven en hun belanghebbenden beter van dienst te zijn. Dit alles vindt plaats onder een informele "wereldregering" waaraan de staten en hun politieke elites lijken te gehoorzamen.

In dit stadium van verandering spreken veel critici van de door het Westen geleide orde in gloedvolle bewoordingen over het opkomende "alternatief" dat bekend staat onder het acroniem BRICS (een acroniem gevormd door de beginletters van de Engelse namen van vijf landen - Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika).

De term werd voor het eerst gebruikt door de Britse econoom Jim O'Neill in 2001 in een rapport van investeringsbank Goldman Sachs, Building Better Global Economic BRICs.

O'Neill, een insider van de financiële elite, voorspelde toen al dat "de BRIC's, en China in het bijzonder, een groter aandeel in het wereldwijde BBP zullen krijgen" en dat dit "gevolgen zal hebben voor de wereldeconomie". Gezien deze vooruitzichten zouden "de politieke fora van de wereld gereorganiseerd moeten worden".

Eerlijk gezegd zou ik niet veel hoop vestigen op de BRICS als een luchtmacht voor verandering. Alle politiek is uiteindelijk machiavellistische sluwheid. Er bestaan geen duurzame vriendschappen tussen verschillende landen, alleen "strategische partnerschappen" die op elk moment kunnen veranderen als het eigenbelang daarom vraagt.

In de geglobaliseerde wereld van vandaag hebben de ouderwetse "naties" echter niet veel betekenis meer, omdat ook zij in handen zijn van banken en grote bedrijven. Helaas is de echte wereld een sociaal-darwinistisch systeem waarin alleen geld en macht voor 'gerechtigheid' kunnen zorgen. Onder de oppervlakte van het Westerse humanisme leeft een filosofie van macht.

Zelfs de concurrenten van de VS kunnen niet helemaal serieus worden genomen, omdat ze allemaal (inclusief Rusland en China) goede leden zijn van de Verenigde Naties en andere instellingen die door supranationale elites zijn opgezet en hun dubieuze langetermijnagenda's in hun eigen samenlevingen proberen te bevorderen.

Zelfs Vladimir Poetin, die door de Westerse media wordt gedemoniseerd, lijkt een regelrechte VN-fanaat, zo vaak noemt hij deze organisatie en het belang ervan. In hun verklaringen verwijzen Russische vertegenwoordigers van het buitenlands beleid ook herhaaldelijk naar het systeem van regels van "internationaal recht", hoewel dit alleen bestaat als letters in documenten, niet in het echte leven, waar de echte machthebbers alle wetten in hun voordeel ombuigen.

Als een partij de hegemonie van het "Westerse" (d.w.z. Anglo-Amerikaans-Joodse) establishment echt zou willen uitdagen, dan zou ze dit moeten laten zien door zich niet langer te onderwerpen aan deze corrupte instellingen en de macht van het geld erachter. Maar het lijkt erop dat dit niet gaat gebeuren.

Ofwel is niemand sterk genoeg, slim genoeg, of zelfs maar bereid genoeg om het systeem te veranderen, ofwel is het wereldwijde oligopolie er inderdaad in geslaagd om één groot "systeem van systemen" te creëren dat op dit moment zelfs de zogenaamde "vijanden" als onderdeel van het geheel omvat.

Ondanks hun verschillen en conflicten bewegen alle machten, groot en klein, zich momenteel in dezelfde technocratische richting. Dus wat als er af en toe tientallen mensen gedood moeten worden in proxy-oorlogen van bankiers: het belangrijkste is dat er "vooruitgang wordt geboekt" en dat de mensheid zich in nieuwe richtingen beweegt, geleid door de machthebbers die achter de schermen blijven.

Vertaling door Robert Steuckers

Bron: markkusiira.com