Lı̇beraller Neden Kendı̇lerı̇nden Nefret Edı̇yor?

İlginç bir terim var (psikiyatri ve siyaset biliminde): oikofobi. Kişinin kendisine ait olan her şeye - evine, kültürüne, ailesine, halkına, devletine ve nihayetinde kendisine - karşı duyduğu irrasyonel, derinlere yerleşmiş nefret anlamına gelir. Psikiyatrik formlarda, oikofobi sıradan şeylerden nefret etmeye, tanıdık ev aletlerinden dehşet duymaya, yakın insanlara karşı spontane öfke patlamalarına vb. dönüşebilir.

Siyasette oikofobi genellikle liberallerin ve solun karakteristik özelliğidir; ev ve aile sevgisi, vatanseverlik, geleneklere bağlılık ve herhangi bir istikrarlı kimlik doğası gereği olumsuz bir ışık altında görülür ve polemik olarak "faşizm" olarak tanımlanır. Bu solcu ve liberal ideolojilerin uç örneklerinde oikofobi, tüm sınırları ve limitleri aşan ve tüm normları ve kuralları alaşağı eden bir sınır aşma stratejisinin geliştirilmesiyle ifade edilir. Postmodern kültürde bu özellik baskındır - artık geleneklere ve kurallara bağlılık kınanırken, sınır aşımı norm haline gelmiştir.

Macron uzun zamandır Fransa'nın kendisi için bir vatan değil, bir otel, geçici bir durak olduğunu söylüyor. Dolayısıyla, 2024 Olimpiyatlarının açılışının estetiği - bu, oikofobinin aşırı versiyonlarına dayanan saf bir ihlaldir. Bu aynı zamanda çoğu küreselcinin, ilericinin ve ABD Demokrat Parti destekçilerinin psiko-politik profilini de yapılandırmaktadır.

Oikofobi Rus liberallerinin yanı sıra Marksizmin Troçkist bir yorumuna yönelen ve Sovyet yurtseverliğini reddeden Rus solunun bazı yeni akımlarında da yaygın olarak görülmektedir.

Yeni araştırmalar, oikofobinin özünde doğuştan gelen ya da psikolojik travma (genellikle çocuklukta) sonucu edinilen zihinsel bir patoloji olduğunu göstermektedir.

Sonuç: Liberallerin tedavi edilmesi gerekiyor.

Adnan DEMİR tarafından çevrilmiştir