Το Μέλλον της Ρωσίας Εξω από τη Δύση

Σήμερα, πολλοί αναφέρουν τη φράση του Αλεξέι Γκρομύκο ότι «η Ρωσία μοιάζει περισσότερο με την παραδοσιακή Ευρώπη από ό,τι οι ίδιες οι ευρωπαϊκές χώρες». Πιστεύω ότι προσπαθούσε να εκφράσει κάτι πολύ ακριβές. Κάποτε, ενώ βρισκόμουν στην Αργεντινή, αναφώνησα: «Τι υπέροχη ευρωπαϊκή χώρα!». Αργότερα, όταν επισκέφθηκα τη Γαλλία (ακόμη και πριν από τις κυρώσεις), έμεινα τρομαγμένος από την κατάστασή της: «Τι σκουπιδότοπος!».

Το γεγονός είναι ότι πολλοί Ευρωπαίοι που έρχονται στη Ρωσία είναι ενθουσιασμένοι. Τους θυμίζει την Ευρώπη, αλλά σε μια προηγούμενη, χαμένη της φάση. Είναι η Δύση που δεν υπάρχει πια στη Δύση. Μπορείτε να τη συναντήσετε στη Λατινική Αμερική ή εδώ μαζί μας. Επιπλέον, σύντομα ακόμη και ορισμένες ασιατικές κοινωνίες μπορεί να είναι περισσότερο δυτικές από την ίδια τη Δύση. Η παρακμή, η ολοκληρωτική αποτυχία, η παραβατικότητα και η παρακμή που έχουν καταλάβει τις δυτικές κοινωνίες δεν επιτρέπουν πλέον να θεωρούνται παραδοσιακοί δυτικοί πολιτισμοί.

Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι έχουμε αλλάξει θέσεις. Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί εδώ. Ο Γκρόμυκο θέλει σαφώς να πει ότι η Δύση έχει χάσει τον εαυτό της, ενώ εμείς δεν τον έχουμε χάσει ακόμα. Αλλά στην πραγματικότητα, βρισκόμαστε σε ένα στάδιο δυτικοποίησης και εκσυγχρονισμού που εξακολουθεί να φαίνεται σχετικά αξιοπρεπές ακριβώς λόγω της καθυστέρησής μας. Αν είχαμε προχωρήσει περισσότερο στον δυτικό πολιτισμό, αν τον είχαμε ακολουθήσει πιο πιστά, τότε πιστεύω ότι θα βιώναμε το ίδιο: έναν εφιάλτη, παρακμή, έναν τεράστιο αριθμό βρώμικων, απελπισμένων μεταναστών που απαιτούν δικαιώματα, έναν τρομοκρατημένο τοπικό πληθυσμό, φιλελεύθερους ολοκληρωτικούς διεστραμμένους που διαφεύγουν τη δικαιοσύνη ενώ διαπράττουν φρικτά εγκλήματα. Όλα αυτά απειλούσαν και εμάς, μέχρι την τελική κατάρρευση και εξαφάνιση.

Το γεγονός ότι φρενάραμε σε μια συγκεκριμένη στροφή και αρνηθήκαμε να ακολουθήσουμε περαιτέρω τη Δύση είναι αυτό που δημιουργεί την αίσθηση μιας ζεστής, συμπαθητικής, αναπτυσσόμενης Ρωσίας που σημείωσε ο Γκρόμυκο. Δεν υπάρχει τίποτα λάθος σε αυτό, είναι μια πολύ ακριβής παρατήρηση.

Όπως το έθεσε ο Τάκερ Κάρλσον: αν υπάρχει κάτι που εξακολουθεί να μοιάζει με τη Δύση, αυτό είναι η Ρωσία, η Μόσχα και η Αγία Πετρούπολη.

Ναι, πραγματικά μοιάζει με τη Δύση.

Εν τω μεταξύ, η Ρώμη, το Παρίσι και το Λονδίνο έχουν μετατραπεί σε σκουπιδότοπους, όπου είναι συχνά δύσκολο να βρεις ένα λευκό πρόσωπο ή παραδοσιακές αξίες. Δεν μιλάμε για ασιατικές ή αφρικανικές χώρες. Αν και η Αφρική είναι ένας όμορφος κόσμος με τη δική της κουλτούρα. Οι ισλαμικές χώρες είναι επίσης αξιοθαύμαστες, οι παραδοσιακοί μουσουλμάνοι είναι απλά υπέροχοι. Αλλά ο καθένας πρέπει να ζει στον τόπο του. Και όμως, οι παγκοσμιοποιητές τους φέρνουν σκόπιμα στην Ευρώπη για να εξαφανίσουν τον τοπικό πληθυσμό και να τον αντικαταστήσουν με ρομπότ.

Ταυτόχρονα, θέλω να τονίσω ότι η δήλωση του Γκρόμυκο δεν είναι ένα επιχείρημα που πρέπει να μας καθοδηγεί όλους. Δεν μπορεί να χρησιμεύσει ως βάση για την αποστολή της Ρωσίας, τη στρατηγική της ή την κυριαρχία μας. Είναι απλώς μια άνετη παρατήρηση ενός μέλους της ελίτ, ενός κληρονόμου μιας γνωστής σοβιετικής οικογένειας, που απολαμβάνει τη ζωή και σημειώνει πόσο καλά λειτουργούν τα πράγματα εδώ, ενώ τα πάντα έχουν καταρρεύσει και λειτουργούν ελάχιστα στον παρακμάζοντα Δυτικό κόσμο.

Με άλλα λόγια, είναι απλώς μια πρόσκαιρη παρατήρηση ενός θεατή.Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια πολύ ασταθή και εύθραυστη αντίληψη. Διότι, στην πραγματικότητα, η Ρωσία είναι ένας ξεχωριστός πολιτισμός. Αποκλίναμε από τον δυτικό πολιτισμό τον 11ο αιώνα και γίναμε ανεξάρτητος πολιτισμός τον 15ο αιώνα.

Αναγνωρίσαμε τον εαυτό μας τον 16ο και 17ο αιώνα και, στη συνέχεια, με διαφορετικό βαθμό επιτυχίας, διατηρήσαμε τη θέση μας — μερικές φορές υποχωρώντας πολύ, άλλες φορές επιστρέφοντας ξανά. Τώρα είναι η εποχή της επιστροφής στην κατανόηση ότι είμαστε ένα πολιτισμικό κράτος. Ο Πρόεδρός μας μιλάει για αυτό, όπως και πολλοί υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι.

Γενικά, λοιπόν, θεωρώ ότι η παρατήρηση του Γκρόμυκο είναι άστοχη. Αυτή τη στιγμή, δεν πρόκειται να χαίρομαστε που μείναμε πίσω από τη Δύση και, ως εκ τούτου, τα πράγματα είναι καθαρά και τακτοποιημένα εδώ, ότι τα πράγματα λειτουργούν και οι κανονικοί άνθρωποι παραμένουν – ενώ όλα αυτά έχουν εξαφανιστεί στη Δύση. Αυτό, άλλωστε, λένε και πολλοί από τους καλεσμένους μας από την Αμερική και την Ευρώπη – εκείνοι που υποστηρίζουν έναν πολυπολικό κόσμο και απορρίπτουν τη φιλελεύθερη δικτατορία που κυριαρχεί στη Δύση.

Τα πράγματα μπορεί να είναι «υπέροχα» για εμάς, κατά κάποιον τρόπο, αλλά εξακολουθούν να μην είναι υπέροχα με τον ρωσικό τρόπο. Ακολουθήσαμε την Ευρώπη, αλλά μείναμε πίσω. Και αποδείχθηκε ότι το να μείνουμε πίσω ήταν καλύτερο από το να συμβαδίσουμε. Κοιτάξτε πού οδήγησαν όλα αυτά την Ουκρανία και πολλές άλλες χώρες.

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ο δικός μας πολιτισμός. Πρέπει να αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας ως πολιτισμικό κράτος. Πρέπει να χτίσουμε μια Μεγάλη Ρωσία. Μια Ρωσία που θα είναι διαφορετική ακόμη και αισθητικά — τεχνολογικά, εξωτερικά και ψυχολογικά. Δεν μπορεί να είναι η ηδονιστική Ευρώπη που παραμένει στην περιφέρεια, προσπαθώντας να απομονωθεί από τις πιο τοξικές μορφές που παίρνει σήμερα η Δύση. Αυτή η προσέγγιση δεν θα διαρκέσει πολύ.

Το να κινηθούμε προς την Ευρώπη τώρα σημαίνει να κινηθούμε προς την άβυσσο, προς τον σκουπιδότοπο — να κινηθούμε προς το LGBT, προς άλλες μορφές παρέκκλισης, τον φεμινισμό, τις χειρουργικές επεμβάσεις αλλαγής φύλου, την αντικατάσταση των ανθρώπων με βιορομπότ και την παράδοση της εξουσίας στην τεχνητή νοημοσύνη. Όλες αυτές οι μορφές ολοκληρωτικού εκφυλισμού που βλέπουμε σήμερα στη Δύση θα πρέπει να υιοθετηθούν αν κινηθούμε προς την κατεύθυνση της Ευρώπης. Και το να σταματήσουμε απλά στη μέση του δρόμου δεν θα λειτουργήσει για πολύ.

Το να παραμείνουμε η Ευρώπη του παρελθόντος δεν μπορεί να είναι σχέδιό μας. Δεν είναι όραμα για το μέλλον. Το μέλλον της Ρωσίας είναι απολύτως διαφορετικό.

Η Ρωσία πρέπει να γίνει ο εαυτός της. Και η απάντηση στο ερώτημα «Τι είναι αυτό ακριβώς;» δεν είναι εύκολη. Αλλά ένα πράγμα είναι σαφές: δεν είναι η Δύση. Ακόμη και οι δυτικόφιλοι και οι φιλελεύθεροι έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν: δεν είμαστε η σύγχρονη Δύση. Και εξακολουθούν να σκέφτονται: «Μείνε όπως είσαι, αυτή τη στιγμή – είσαι όμορφη».

Αλλά αυτό δεν θα λειτουργήσει. Χρειαζόμαστε πόρους για το μέλλον, χρειαζόμαστε ενέργεια, χρειαζόμαστε την αφύπνιση δυνάμεων, χρειαζόμαστε οράματα – οράματα για ένα ρωσικό μέλλον. Χωρίς αυτά, η παρούσα στιγμή θα γίνει απλώς μια παύση πριν πέσουμε ακόμα πιο βαθιά στην άβυσσο. Μια πτώση προς την οποία ήδη οδεύαμε τα τελευταία 100 χρόνια — και ιδιαίτερα γρήγορα τη δεκαετία του 1990.

Σήμερα, λοιπόν, χρειαζόμαστε μια βαθιά στρατηγική στροφή για να γίνουμε ένα πολιτισμικό κράτος. Ευτυχώς, ο Πρόεδρός μας μιλάει με αυτούς τους όρους. Αλλά είναι κάτι που πρέπει να επεξεργαστεί λεπτομερώς, να περιγράψει και να θέσει σε εφαρμογή. Αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε.

Μετάφραση: Οικονόμου Δημήτριος