Νέοι τρόποι διεξαγωγής πολέμου

Από την αρχή της παλαιστινιακής-ισραηλινής σύγκρουσης στη Γάζα και σχεδόν αμέσως μετά την επίθεση της ΧΑΜΑΣ εναντίον του Ισραήλ κατά τη διάρκεια της επιχείρησης «Al-Aqsa», που αποτέλεσε το έναυσμα για μια ολόκληρη αλυσίδα γεγονότων, γίναμε μάρτυρες της χρήσης από το Ισραήλ ορισμένων στρατιωτικών τεχνολογιών, με τις οποίες δεν είχαμε ασχοληθεί στο παρελθόν. Σε μεγάλο βαθμό, αυτές ακριβώς οι τεχνολογίες εξασφάλισαν την επιτυχία του Ισραήλ σε πολλές στρατιωτικές και πολιτικές επιχειρήσεις. Πρόκειται για τη χρήση μέσων επικοινωνίας, υπολογιστών, κινητών τηλεφώνων, βομβητών για την πρόκληση σημαντικών και ακόμη και κρίσιμων απωλειών για τον εχθρό. Αυτή η τακτική συνδυάστηκε στενά με πυραυλικές επιθέσεις και στρατιωτικά drones. Επιπλέον, γίνεται πλέον σαφές ότι το Ισραήλ χρησιμοποίησε ενεργά τη μέθοδο των deepfakes.

Όλοι αυτοί οι παράγοντες μαζί άλλαξαν ουσιαστικά τη φύση του σύγχρονου πολέμου. Οι εχθροί του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή δεν ήταν καθόλου προετοιμασμένοι για αυτό, κάτι που καθόρισε την πορεία της σύγκρουσης. Αν στον τομέα των συμβατικών όπλων υπήρχε συνολικά σχετική ισορροπία μεταξύ του Ισραήλ και των αντιπάλων του στη Μέση Ανατολή, ενώ στον τομέα της ανταρτοπολεμικής δράσης υπήρχε ακόμη και ένα ορισμένο πλεονέκτημα, το οποίο είχε επιδείξει προηγουμένως η λιβανέζικη «Χεζμπολάχ» στην αντιπαράθεση με το Ισραήλ κατά τη διάρκεια του δεύτερου πολέμου του Λιβάνου το 2006, η χρήση αυτού του νέου παράγοντα άλλαξε ουσιαστικά την ισορροπία των δυνάμεων.

Σε τι συνίσταντο αυτές οι νέες τεχνολογίες και μέθοδοι διεξαγωγής του πολέμου; Πρώτα απ' όλα, σε ένα εντελώς νέο επίπεδο λογισμικού κατασκοπείας. Οι Ισραηλινοί κατάφεραν να εγκαταστήσουν προγράμματα παρακολούθησης σε όλες τις ηλεκτρονικές συσκευές των αντιπάλων τους, χωρίς εξαίρεση. Οι Ισραηλινοί είχαν πλήρη εικόνα των μετακινήσεων, καθώς και του περιεχομένου των συνομιλιών, των συναντήσεων και της ανταλλαγής πληροφοριών σχεδόν όλων των Παλαιστινίων, Συρίων, Λιβανέζων, Ιρακινών και Ιρανών που είχαν οποιαδήποτε σημασία για το Ισραήλ.

Στο βιβλίο του «Η αυτοκρατορία και οι πέντε βασιλιάδες», που εκδόθηκε το 2019, ο παγκοσμιοποιητής Bernard-Henri Lévy, ο οποίος εκφράζει τη λύπη του για το γεγονός ότι η Δύση (οι ΗΠΑ) αποχωρεί σταδιακά από τη Μέση Ανατολή (ιδίως από το Ιράκ), παρατηρεί ότι η μόνη αποζημίωση για την εγκατάλειψη τέτοιων στρατηγικών θέσεων είναι το γεγονός ότι τα μέσα παρακολούθησης της Δύσης είναι πλέον τόσο εξελιγμένα που επιτρέπουν την αναγνώριση της παραμικρής λεπτομέρειας σε ό,τι συμβαίνει στα εδάφη που εγκαταλείπονται. Ο ίδιος ο Λέβι (επιθετικός ιμπεριαλιστής) θεωρούσε ότι αυτό δεν αρκεί, ότι είναι σημάδι παθητικότητας και αδυναμίας, θα προτιμούσε να ελέγχει φυσικά τον ισλαμικό κόσμο, υποτάσσοντας τον απευθείας στη Δύση και το Ισραήλ (εξ ου και ο τίτλος του βιβλίου, που αναφέρεται στον πόλεμο του Αρχαίου Ισραήλ με τη συμμαχία των πέντε βασιλιάδων της Χαναάν, τους οποίους οι Ισραηλίτες νίκησαν και υποτάξανε). Όμως, όσον αφορά την παρακολούθηση, είχε απόλυτο δίκιο. Αυτό ακριβώς έγινε ο σημαντικότερος και αποφασιστικός παράγοντας από το 2023.

Τα μέσα επικοινωνίας και οι συσκευές δικτύου, συμπεριλαμβανομένων των ηλεκτρικών και των τοπικών, μετατράπηκαν στα χέρια του Ισραήλ σε φονικά όπλα, τα οποία καθόρισαν την έκβαση των επιχειρήσεων στη Γάζα, το Λίβανο, τη Συρία και στον πρόσφατο 12ήμερο πόλεμο με το Ιράν. Η βοήθεια των ΗΠΑ και της Δύσης συνολικά ήταν σημαντική, αλλά το σημαντικότερο ήταν η νέα στρατηγική. Στην πραγματικότητα, το Ισραήλ κατάφερε να αποκτήσει πλήρη έλεγχο όλων των δικτύων των εχθρών του, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης τηλεφώνων, τηλεειδοποιητών και άλλων ηλεκτρικών συσκευών και μηχανημάτων ως φονικών όπλων. Μέρος των τηλεειδοποιητών που προορίζονταν για τη «Χεζμπολά», η οποία δεν εμπιστευόταν τα κινητά τηλέφωνα, ήταν γεμάτοι εκρηκτικά. Ωστόσο, σύμφωνα με μαρτυρίες των Λιβανέζων, δεν εξερράγησαν μόνο οι τηλεειδοποιητές, αλλά και κινητά τηλέφωνα, ηλεκτρικά πατίνια, θυροτηλέφωνα και πίνακες ανελκυστήρων. Δεν είναι απολύτως σαφές τι τεχνολογία ήταν αυτή, αλλά αν υπάρχει και αν την κατέχουν οι Ισραηλινοί, δημιουργεί νέους και πολύ σοβαρούς κινδύνους.

Στη συνέχεια: η χρήση drones που εκτοξεύονται με καθοδήγηση από μέσα παρακολούθησης στόχων, από το έδαφος του ίδιου του εχθρού. Το μάθαμε για πρώτη φορά τον Ιούλιο του 2024, όταν ο ηγέτης της ΧΑΜΑΣ Ισμαήλ Χανίγια εξοντώθηκε στο έδαφος του Ιράν. Στη συνέχεια, με τον ίδιο τρόπο, εξοντώθηκαν ηγέτες της ΧΑΜΑΣ όχι μόνο στη Γάζα, αλλά και σε άλλες χώρες. Οι Ισραηλινοί τους είχαν στο χέρι τους μέσω των ηλεκτρονικών συστημάτων επικοινωνίας τους, και το υπόλοιπο ήταν θέμα τεχνικής. Τα drones μπορούσαν να εκτοξευθούν από οπουδήποτε — τόσο από το Ισραήλ, όσο και από προετοιμασμένα κρησφύγετα στο έδαφος άλλων κρατών.

Δεν αποκλείεται ότι με τη βοήθεια τηλεειδοποιητή και πάλι ηλεκτρονικών μέσων παρακολούθησης πραγματοποιήθηκε η δολιοφροσύνη με το ελικόπτερο του Ιρανού προέδρου Ραϊσί, με αποτέλεσμα τον θάνατό του. Και αυτός ήταν ένας συντηρητικός και σκληρός εχθρός του Ισραήλ. Αν και οι ιρανικές αρχές δεν βρήκαν τα αίτια της καταστροφής, μετά τον 12ήμερο πόλεμο γίνεται σαφές το γιατί. Απλά δεν διέθεταν την κατάλληλη τεχνολογία και δεν είχαν την παραμικρή ιδέα για το πώς λειτουργεί.

Αφού εξόντωσε τους ηγέτες της ΧΑΜΑΣ, το Ισραήλ έβαλε στο στόχαστρο τους ηγέτες της Χεζμπολάχ. Με εξίσου ακριβείς χτυπήματα εξοντώθηκαν ο σεΐχης Χασάν Νασράλα και σχεδόν όλη η ηγεσία της Χεζμπολάχ, που κάποτε ήταν σοβαρός εχθρός του Ισραήλ. Σε συνδυασμό με τους εκρηκτικούς τηλεειδοποιητές και άλλα συσκευές, το χτύπημα κατά της ηγεσίας της Χεζμπολάχ και ακόμη και η μαζική δολοφονία των μελών της αποδείχθηκαν απίστευτα αποτελεσματικές ενέργειες. Αυτό συμπληρώθηκε με στοχευμένες επιθέσεις με πυραύλους και drones — και πάλι όχι τυχαία, αλλά αυστηρά σύμφωνα με στόχους που είχαν προσδιοριστεί εκ των προτέρων μέσω των τηλεφώνων. Οι Ισραηλινοί σχεδίασαν όλες τις λεπτομέρειες αυτών των επιχειρήσεων και άρχισαν την στοχευμένη εξόντωση των εχθρών από την κορυφή προς τα κάτω — από τους ανώτατους ηγέτες και τη θρησκευτική και στρατιωτική-πολιτική ηγεσία. Αρχικά εξόντωναν τον πρώτο της ιεραρχίας, μετά τον δεύτερο, μετά τον τρίτο — και ούτω καθεξής, ανάλογα με το βαθμό, τη θέση και τη σημασία τους.

Στη Συρία, ήταν ακριβώς η «Μοσάντ» που έφερε τον τρομοκράτη του Ιγκίλου αλ-Σαράα στην εξουσία και πραγματοποίησε την αλλαγή του καθεστώτος, ανατρέποντας τον πρόεδρο Μπασάρ αλ-Άσαντ, με τον ίδιο τρόπο. Όλο το σύστημα επικοινωνίας του συριακού στρατού τέθηκε υπό τον έλεγχο των Ισραηλινών. Εδώ το Ισραήλ χρησιμοποίησε ενεργά διπλά προσώπα. Εκ μέρους της ανώτατης στρατιωτικής ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων της Συρίας και με τη φωνή τους, μέχρι και του ίδιου του προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ, οι κατώτεροι διοικητές λάμβαναν αντιφατικές διαταγές και οδηγίες — όχι απλώς να υποχωρήσουν, αλλά μερικές φορές να μετακινηθούν, να καταλάβουν άσκοπες θέσεις, να ανοίξουν πυρ εναντίον ψεύτικων ή ανύπαρκτων στόχων κ.λπ. Και πάλι, η αλλαγή του καθεστώτος δεν επήλθε τόσο με στρατιωτικά μέσα, όσο με τη βοήθεια των τεχνολογιών δικτύωσης. Ταυτόχρονα, το Ισραήλ ενίσχυσε τις θέσεις του στα Υψώματα του Γκολάν, προώθησε τη ζώνη άμεσου ελέγχου στην περιοχή των Δρούζων πιο κοντά στη Δαμασκό και, για κάθε ενδεχόμενο, κατέστρεψε με πυραύλους και drones όλες τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις της Συρίας που αποτελούσαν έστω και μακρινό κίνδυνο για το Ισραήλ. Και πριν από αυτό, με την ίδια λογική της στοχευμένης παρακολούθησης, εξαπέλυσε στοχευμένες επιθέσεις εναντίον των ομάδων της Χεζμπολάχ και των ιρανικών δυνάμεων που βρίσκονταν στη Συρία.

Ο επόμενος ήταν το Ιράν. Και εδώ πάλι η ίδια στρατηγική. Στις πρώτες ώρες του 12ήμερου πολέμου, το Ισραήλ κατέστρεψε σχεδόν όλη την ανώτατη στρατιωτική ηγεσία της χώρας, τον διοικητή του ιρανικού Γενικού Επιτελείου, τον επικεφαλής του ΚΣΙΡ και κορυφαίους πυρηνικούς επιστήμονες — μαζί με τις οικογένειές τους και τα μικρά τους παιδιά. Αυτό ήταν εν μέρει αποτέλεσμα πυραυλικών επιθέσεων ακριβείας και εν μέρει επιθέσεων με drones που εκτοξεύτηκαν από το έδαφος του Ιράν από προκατασκευασμένα καταφύγια. Τα drones εκτοξεύτηκαν σύμφωνα με τις οδηγίες του Ισραήλ από μετανάστες από το Αφγανιστάν, οι οποίοι απλώς ακολουθούσαν τις εντολές έναντι αμοιβής και τους οποίους το Ισραήλ μπορούσε εύκολα να θυσιάσει.

Ακολούθησαν πυραυλικές επιθέσεις κατά της πυρηνικής υποδομής και μετάβαση σε επιχείρηση αλλαγής καθεστώτος.

Για να πραγματοποιηθούν όλα αυτά, ήταν απαραίτητο να επιβληθεί πλήρης έλεγχος σε κάθε Ιρανό που παρουσίαζε έστω και το παραμικρό ενδιαφέρον ή απειλή για το Ισραήλ. Και πάλι μέσω ηλεκτρονικών συσκευών.

Λίγο λιγότερο αποτελεσματικό ήταν αυτό για τους Χούθι της Υεμένης, αλλά και σε αυτούς κατά καιρούς επιτέθηκαν με αρκετά ακριβή χτυπήματα, που προκάλεσαν σοβαρές ζημιές.

Έτσι, γίναμε μάρτυρες της χρήσης εντελώς νέων μορφών διεξαγωγής θανατηφόρου πολέμου, και το Ισραήλ απέκτησε τεχνολογίες που του επέτρεψαν να προκαλέσει στον εχθρό τόσο σοβαρές ζημιές, που ήταν αδύνατο να φανταστεί κανείς στο πρόσφατο παρελθόν. Μπήκαμε σε μια εντελώς νέα εποχή διεξαγωγής πολέμου.

Με την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, αντιμετωπίσαμε απροσδόκητα το πρόβλημα των drones και των επικοινωνιών. Αλλά αυτό που βλέπουμε στο Ισραήλ είναι ένα εντελώς νέο, πολύ πιο προηγμένο επίπεδο. Αν εσύ ή μέλη της οικογένειάς σου έχετε κάποια ηλεκτρονική συσκευή και αν δεν αρέσετε στο Ισραήλ, μπορεί να εξοντωθείτε με ακρίβεια, στοχευμένα και εύκολα ανά πάσα στιγμή. Αυτό είναι το τρομακτικό αποτέλεσμα αυτού που μόλις είδαμε στη Μέση Ανατολή.

Ένα ξεχωριστό πρόβλημα είναι η εξουδετέρωση του εχθρικού στόλου και των θαλάσσιων λιμένων. Και εδώ οι τεχνολογίες των θαλάσσιων drones, που δεν έχουν ακόμη χρησιμοποιηθεί σε πλήρη ισχύ, αποτελούν τεράστιο κίνδυνο, ειδικά σε συνδυασμό με συστήματα ακριβούς παρακολούθησης.

Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με ένα ολόκληρο σύνολο νέων απειλών.

Τώρα το επόμενο σημείο: το Ισραήλ είναι ο στενότερος σύμμαχος των ΗΠΑ και του συλλογικού Δυτικού κόσμου συνολικά — κάποιοι θεωρούν το Ισραήλ γεωπολιτικό proxy των ΗΠΑ, ενώ οι ίδιοι οι Ισραηλινοί, αντίθετα, θεωρούν τις ΗΠΑ ως ένα υπάκουο και ελεγχόμενο γκόλεμ. Αυτό δεν αλλάζει την ουσία του θέματος. Εδώ είναι σημαντικό το εξής: οι τεχνολογίες που χρησιμοποιεί το Ισραήλ στον πόλεμο με τους περιφερειακούς εχθρούς του και που έχουν δείξει τέτοια πρωτοφανή αποτελεσματικότητα, είναι απολύτως γνωστές και προσβάσιμες στις ΗΠΑ και στον συλλογικό Δυτικό κόσμο. Και γενικά — δεν είναι γνωστό αν πρόκειται για καθαρά ισραηλινή εφεύρεση. Ή, αντίθετα, το Ισραήλ απέκτησε πρόσβαση σε τέτοια εργαλεία από τη CIA, το Πεντάγωνο, την Palantir ή τη MI-6; Ή μήπως τα ανέπτυξαν από κοινού; Και αυτό δεν είναι τόσο σημαντικό, το σημαντικό είναι απλώς να διαπιστώσουμε ότι ο Δυτικός κόσμος διαθέτει αυτό το είδος όπλων και κατέχει αυτές τις στρατηγικές και τεχνολογίες.

Δεν είμαστε σε πόλεμο με το Ισραήλ (αν και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Ιράν είναι σύμμαχός μας) και, φαινομενικά, δεν μας απειλεί. Ας το δεχτούμε. Αλλά είμαστε σε πόλεμο με τον συλλογικό Δυτικό κόσμο στην Ουκρανία. Και η Ουκρανία είναι σίγουρα απλώς ένα υποκατάστατο αυτού του συλλογικού Δυτικού κόσμου, ένα εργαλείο του. Από αυτό μπορούμε να βγάλουμε ένα απλό και τρομακτικό συμπέρασμα:

αυτή η θανατηφόρα τεχνολογία σε κάποια στιγμή (σχεδόν οποιαδήποτε) μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον της Ρωσίας.

Τώρα, αν κοιτάξουμε την ιστορία των τρομοκρατικών επιθέσεων που έχουν ήδη διαπράξει Ουκρανοί δολιοφθορείς στη Ρωσία — εναντίον της Ντάσα (εναντίον μου και της τη Ντάσα), εναντίον του Βλαντλέν Τατάρσκι και του Ζαχάρη Πριλέπιν, εναντίον ορισμένων Ρώσων στρατιωτικών (στρατηγός Μοσκαλίκ, στρατηγός Κιρίλοφ κ.λπ.), καθώς και το «Κρόκους Σίτι Χολ» με μετανάστες που στρατολογήθηκαν από το Κίεβο, τότε η πρόσφατη επίθεση κατά της πυρηνικής τριάδας της Ρωσίας με τη βοήθεια drones που εκτοξεύτηκαν από το έδαφός μας, πρέπει να αντιμετωπιστεί ακριβώς στο πλαίσιο αυτό. Σε κάποια κρίσιμη κατάσταση, μια τέτοια στρατηγική μπορεί να εφαρμοστεί με όλη της τη δύναμη, ή ίσως έχει ήδη τεθεί σε εφαρμογή, έστω και σε αρκετά περιορισμένη κλίμακα.

Προκύπτουν λογικά ερωτήματα. Υπάρχει παρόμοιο οπλικό σύστημα στη χώρα μας; Έχουμε διεισδύσει τόσο καλά στις ηλεκτρικές συσκευές και τα gadget του εχθρού – όχι μόνο της Ουκρανίας, αλλά και των ΗΠΑ και των χωρών του ΝΑΤΟ; Από την άλλη πλευρά, διαθέτουμε μέσα άμυνας έναντι παρόμοιων επιθέσεων και στρατηγικών; Είναι κατανοητό ότι οι καλύτεροι ειδικοί εργάζονται σκληρά για την ασφάλεια του προέδρου, του σημαντικότερου πόρου μας στον πόλεμο με τη Δύση. Γι' αυτό και δεν έχει ούτε μία ηλεκτρονική συσκευή — και αυτό είναι σωστό. Ωστόσο, ταυτόχρονα, ψηφιοποιούμε και ηλεκτροδοτούμε εντατικά, χρησιμοποιούμε τεχνητή νοημοσύνη, η οποία, κρίνοντας από άλλες τεχνολογίες δικτύου και ψηφιακές τεχνολογίες, μπορεί σίγουρα να μετατραπεί σε όπλο, αν δεν είναι ήδη. Μπορεί η τεχνητή νοημοσύνη να σκότωσει; Η απάντηση βρίσκεται εύκολα στους Λιβανέζους και τους Ιρανούς: αν σκοτώνουν τηλέφωνα και τηλεειδοποιητές, τότε η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί σίγουρα, υπό ορισμένες συνθήκες, να μετατραπεί σε όπλο. Τα deepfakes, τα οποία η τεχνητή νοημοσύνη βοηθά να δημιουργηθούν, έχουν ήδη μετατραπεί σε όπλα.

Επιπλέον, συνειδητοποιούμε ότι οι δικτυακές δομές μπορούν να δημιουργηθούν εύκολα μεταξύ των μαζών των μεταναστών, ειδικά των παράνομων; Πρόκειται για έτοιμους εκτελεστές τεχνικών λειτουργιών. Και το Ισραήλ δεν θα μπορούσε να πραγματοποιήσει μια τόσο βαθιά υπονόμευση ολόκληρων χωρών και κοινωνιών, αν δεν είχε τους πράκτορές του μεταξύ των ελίτ τους.

Και το τελευταίο: διαθέτει η Κίνα τέτοιες στρατιωτικές δικτυακές τεχνολογίες; Αυτή τη στιγμή, η Κίνα βρίσκεται μπροστά σε μια πολύ σημαντική απόφαση: να εμπλακεί σε άμεση αντιπαράθεση με τη Δύση στο Ιράν και στη Μέση Ανατολή, όπου η Δύση εξαπολύει στοχευμένες επιθέσεις κατά των κινεζικών ενεργειακών και μεταφορικών κόμβων. Αυτό θα το μάθουμε σύντομα.

Σε κάθε περίπτωση, αυτή η απειλή είναι η πιο οξεία για τη σύγχρονη Ρωσία. Με τα υπόλοιπα τα καταφέρνουμε, έτσι ή αλλιώς. Ωστόσο, εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι εντελώς καινούργιο — και αν βρεθούμε απροετοίμαστοι σε μια κρίσιμη κατάσταση, αυτό μπορεί να αποβεί πραγματικά μοιραίο.

Μετάφραση: Οικονόμου Δημήτριος