Toen we vorig jaar stelden dat de verkiezing van Trump disruptiever zou zijn voor de liberale wereldhegemonie, beschuldigden opgetogenen kwiebussen ons van “trumpisme”, “neoconservatisme” en gaven ons nog veel meer scheldwoorden.
Volgens de syntaxis van Gramsci is er sprake van ideologie wanneer "een bepaalde klasse erin slaagt om de voorwaarden van haar bestaan en haar klassenontwikkeling te presenteren en te laten aanvaarden als een universeel principe, als een opvatting van de wereld, als een religie".
De Russische historicus en sociaal wetenschapper Andrei Fursov betoogt dat de op het Westen gerichte globalisering oude stijl serieus begon met de ineenstorting van de Sovjet-Unie en eindigde met het Corona-tijdperk in de afgelopen jaren. Nu, in de "donkere dageraad van de nieuwe wereld", zijn we getuige van "globalisering 2.0".
"Nog niet zo lang geleden was verzet tegen de globalisering het domein van radicalen en populisten", zegt Thomas Fazi, die zelf een groot deel van zijn jeugd doorbracht met rellen (letterlijk) tegen het mondiale kapitalisme in de antiglobaliseringsbeweging van eind jaren negentig en begin jaren 2000.
De activistische beweging slaagde er echter niet in belangrijke politieke overwinningen te behalen in het Westen. Het riep op tot zelfbeschikking voor de volkeren van verre landen, maar ging niet serieus in op de kwestie van nationale soevereiniteit en politieke macht in bijvoorbeeld de Europese thuislanden van de activisten.
De gebeurtenissen die door de speciale militaire operatie op gang zijn gebracht, beginnen de globalisering te beïnvloeden...
©2000-2025