Het Duitse Lot

Democratisch, ja… maar tot op zekere hoogte. Democratisch zolang de resultaten ons bevallen, zolang ze overeenkomen met onze belangen… Of beter gezegd, met de belangen van enkelen, van degenen die echt meetellen en invloed hebben. Die zich, natuurlijk, niet in Duitsland bevinden. Of slechts in zeer beperkte mate.

Ja, want dit keer gaat het echt over Duitsland, en niet over een of ander min of meer klein Balkanstaatje. Het gaat om Groot-Duitsland, de reus van de Europese Unie. Of althans, wat ooit een reus was, voordat de snelle achteruitgang begon, veroorzaakt door de laatste regeringen en hun totale onderwerping aan de dictaten van Washington.

Een oud verhaal, inmiddels. Het heeft (bijna) geen zin meer om de schuld op te rakelen van de kleurloze Scholz en zijn bondgenoten, die zo onderworpen zijn aan de eisen van de hoge financiën dat ze het land op de rand van de afgrond hebben gebracht. En misschien zelfs over die rand heen.

Nu is Duitsland echter naar de stembus gegaan. Vervroegd, vanwege de onvermijdelijke crisis van de mislukte rood-groene regering. En de resultaten, hoewel nog niet officieel, liggen voor iedereen duidelijk op tafel. Alleen willen velen, té velen, ze simpelweg niet zien zoals ze werkelijk zijn.

Want bijna alle journaals en de zogenaamde experts richten zich op de overwinning van de CDU-CSU. Zonder erbij te vermelden dat deze partij niet genoeg stemmen en zetels heeft om alleen te regeren. Hooguit wordt gezegd dat er een periode van Grote Coalitie aankomt. Een allegaartje, om het duidelijk te stellen, van CDU-CSU, de SPD die is ingestort tot ongeveer 15%, en waarschijnlijk de Groenen. Oftewel, twee van de drie partijen die Duitsland naar de ondergang hebben geleid.

De liberalen van de FDP ontbreken. Maar alleen omdat ze geen parlementaire vertegenwoordiging zullen hebben, aangezien ze de drempel van 5% niet hebben gehaald.

Kortom, allemaal samen, enthousiast vooruit voor Europa en voor de onvoorwaardelijke steun aan Oekraïne.

Maar in deze overvloed aan retoriek en afwezigheid van echte informatie ontbreekt een belangrijk detail.

De AfD, de extreemrechtse, anti-Europese, Ruslandgezinde nationalistische partij, is ver boven de 20% uitgekomen. Een tot voor kort ongelooflijk resultaat. En een resultaat dat tot nadenken zou moeten stemmen. Vooral voor degenen die zich voorbereiden om in een Grote Coalitie het restant van Duitsland te (wan)besturen.

Want de AfD is niet, zoals onze media ons willen doen geloven, een gevaarlijk groepje neonazi’s. Misschien kan het zelfs niet worden gecategoriseerd als een traditionele nationalistische beweging. Het vertegenwoordigt eerder de reactie van het Duitse volk op een verstard machtssysteem. Een systeem dat steeds meer wordt gestuurd door buitenlandse financiële machten (laten we het zo noemen).

Deze verkiezingen laten één ding zien: het Duitse volk, vooral de economisch kwetsbaarste lagen, is het zat.

Zat om een incompetente politieke klasse in stand te houden, die vooral onderworpen is aan buitenlandse belangen.

En de verkiezingswinst van de AfD is niets anders dan een eerste signaal. Want de onvrede zal alleen maar toenemen.

Tenzij men binnen de CDU-CSU eindelijk gaat luisteren naar die stemmen – niet gering in aantal en invloed – die spreken over de noodzaak van een koerswijziging. Een nieuwe meerderheid en een nieuw buitenlands beleid.

Moeilijk, zeker. Maar na de opkomst van Trump in Washington, niet onmogelijk.

Het enige wat nodig is… is een beetje moed.

Bron