Het globale Zuiden heeft de les van soft power nog niet geleerd

Aan de ene kant zijn er de dagelijkse leugens van een Italiaanse desinformatiecampagne over zowel Kiev als Tel Aviv. Aan de andere kant is er het totale onvermogen van Moskou om een tegenstrategie te lanceren. Hetzelfde geldt voor China, met betrekking tot de handelsoorlogen. De enigen die gerechtvaardigd zijn, zijn de Palestijnen, die honger lijden en onder de bommen liggen, totaal genegeerd door hun “Arabische broeders” die alleen maar wachten om te feesten op de puinhopen van Gaza.

Maar de Russen en Chinezen, evenals alle andere BRICS-landen en omliggende landen, zijn ongetwijfeld verantwoordelijk voor het niet toepassen van een soft power-strategie die het westerse verhaal tegenspreekt. Het is waar dat het zuidelijk halfrond voortdurend groeit en op een dag geen behoefte meer zal hebben aan het arrogante en decadente Westen, enz. Maar die dag is nog ver weg en daarom is het noodzakelijk rekening te houden met degenen die nog jarenlang de afzetmarkt zullen vormen voor de productie van het zuidelijk halfrond.

Hoewel er, te beginnen met Italië, een daling te zien is in het aantal lezers van kranten en kijkers van het nieuws, slaagt de officiële desinformatie er nog steeds in schade aan te richten en de meest beperkte geesten en hersenen te manipuleren. Want sociale media, die van nature niet op elkaar zijn afgestemd, zijn niet voldoende om een alternatief te bieden dat het officiële verhaal kan omkeren.

Het is de inmiddels gebruikelijke onvermogen om een systeem te vormen. Als de leugens van de Italiaanse kranten over de oorlog in Oekraïne ook maar enigszins overeenkwamen met de werkelijkheid, zou Poetin al lang geleden zijn gestorven aan de meest fantasierijke ziekten, zou Moskou zijn bezet door de vrolijke oorlogsmachine van Kiev en zouden de Russen honger lijden.

Hetzelfde geldt voor Xi Jinping, die al dood is maar dat vertellen ze ons niet, voor Venezuela, voor Cuba, voor Noord-Korea.

Hetzelfde geldt voor de Europese cultuur – de echte, niet de officiële – die is veranderd in een obscene mix van de nieuwe politiek correcte koers van Walt Disney – met Noordse goden gespeeld door Afrikaanse acteurs en fluïde prinsessen – en de oude Hollywood-zonden met Amerikaanse soldaten die in hun eentje en ongewapend pelotons Duitse en Italiaanse schurken verslaan.

En wanneer de culturele producties Italiaans zijn, sluiten ze perfect aan bij de aanwijzingen van de Amerikaanse bazen, in de hoop een prijs te winnen.

Aan de andere kant zijn er geen alternatieven, het zuiden van de wereld heeft de les van soft power nog niet geleerd.

Bron