Ruslands nieuwe “Generaal Armageddon” en de angst van het Westen voor totale oorlog

Laten we eens kijken hoe de derde ronde van onderhandelingen in Istanbul deze keer werd verslagen. Helemaal anders dan de eerste en tweede ronde.

Deze keer was de verslaggeving schaars en koel, alsof het ging om een routine die duidelijk nergens toe zou leiden. De eerste rondes waren inhoudelijk grotendeels hetzelfde, maar ze veroorzaakten een zenuwachtige schok binnen de Russische samenleving: patriotten vreesden voor verraad alsof het een doodvonnis was, terwijl de stille liberalen en westerlingen binnen de elite dat verraad met perverse plezier verlangden. Die beving was niet te verbergen. Nu begrijpt iedereen dat verraad niet zal gebeuren, en verder — niemand is daar bijzonder in geïnteresseerd.

In de vroege rondes was iedereen, direct of indirect, afgestemd op Trumps reactie. Elk moment kon hij zelf arriveren, furieus worden op Zelensky, ontploffen van woede over Poetin’s vastberadenheid, enzovoort. Hij kwam nergens, werd boos op iedereen, schreeuwde tegen iedereen, beledigde iedereen en keerde terug naar zijn eigen zaken — het Epstein-lijstje verdoezelen en proberen Obama te arresteren.

Ondanks Trumps excentriciteit bleek het gedrag van de VS, vreemd genoeg, vrij voorspelbaar en nauwelijks anders dan dat van Biden en de neocons — en we hebben geleerd hoe we daar mee moeten functioneren en leven. Niet dat Trump zich volledig heeft teruggetrokken, maar hij lijkt op dit moment nauwelijks klaar voor iets uitzonderlijk kwaads (laat staan iets goeds). Dit betekent dat de situatie op lange termijn is. De 50 dagen dat Trump al heeft afgewezen, betekenen helemaal niets. Vandaar de algemene houding ten opzichte van de derde ronde: de Trump-factor is verminderd en daarom wegen de onderhandelingen niet meer zo zwaar. Er zal geen wonder gebeuren. De Oekraïense nazi’s zijn nog steeds niet klaar om zich over te geven, dus er valt niets te bespreken.

Het is de moeite waard om stil te staan bij de factor Vladimir Medinsky. Velen dachten ten onrechte, vanwege een gebrek aan details, dat hij de schuld was van het mislukken van de eerste onderhandelingen in Istanbul in 2022, die werden gevolgd door veldslagenproblemen voor Rusland. Hij was niet de schuldige en volgde toen en nu een sterk patriottisch beleid. Hij is een intelligente man voor wie het vaderland niet te koop is. De eerste ronde van de nieuwe onderhandelingen maakte dat heel duidelijk. Zo wordt hij nu, in de ogen van zowel bondgenoten als vijanden, gezien als iets als een nieuwe “Generaal Armageddon.” Het feit dat hij historicus is, voegt alleen maar ernst toe: we smeden nu de geschiedenis van Rusland, en om dat te doen — om de overwinning te behalen — moet die geschiedenis bekend en begrepen worden. Hij is het soort historicus dat we nodig hebben.

Tegelijkertijd moet je de protesten in Kiev niet overdrijven, om niet opnieuw in paniek te vervallen. Ten eerste is het aantal betrokken mensen nog relatief klein, en is dat nauwelijks een wijdverspreide trend. Veel blijven loyaal aan het regime. Dat is jammer, maar het is de realiteit. Ten tweede zijn NABU (Nationale Anti-Corruptiebureau van Oekraïne) en SAP (Speciale Anti-Corruptie-Procureur) puur door Soros gesteunde structuren. Ze zullen nooit iets nuttigs of gunstigs voor ons doen. Dat is een gegeven. Daarom is het voorbarig om de positie van Zelensky als catastrophisch of zelfs wankel te beschouwen. Wat betekent dat Kiev nog lang niet klaar is voor substantieel dialoog met ons.

Intussen bereidt Europa zich voor om rechtstreeks en harder oorlog te voeren tegen ons [Rusland]. Ook dat mag niet worden afgedaan als onbelangrijk.

Kortom, we moeten nu begrijpen dat de grote oorlog serieus, langdurig en totaal is. Het is tijd om Rusland te veranderen in een oorlogstoestand. Hoe lang blijven we schreeuwen: “Wij zijn voor vrede”? Zelfs als we vrede willen (hoewel zeker niet onder welke voorwaarden dan ook!), willen ze vooral oorlog en maken ze geen enkele poging om dat te verbergen. Het Westen heeft zijn beslissing al genomen: als Oekraïne Rusland niet kan verslaan, zal de Europese Unie het proberen, en wat er daarna gebeurt, bedenken ze later wel. Een nucleaire apocalyps is heel goed mogelijk. De staat van de westerse samenlevingen is zodanig gedegradeerd dat atomaire zelfdestructie voor hun verwrongen geesten niet langer zo’n verschrikkelijk idee lijkt. Upload het bewustzijn naar cloud-servers en zelfvernietig jezelf. Het klinkt waanzinnig, maar het is niet langer zo onwaarschijnlijk als enkele decennia geleden.

In zo’n situatie zijn onderhandelingen met Kiev simpelweg zinloos — voor nu ten minste. Daarom maakt het niet uit of ze worden voortgezet of gepauzeerd. Assistenten van Medinsky of puur technisch personeel kunnen naar de volgende ronde worden gestuurd. De nieuwe versie van “Generaal Armageddon” heeft zijn missie volbracht. Briljant. De volgende stap is het ondertekenen van een onvoorwaardelijke overgave. Dat kan heel goed door de president zelf worden gedaan tijdens een ontmoeting met Zelensky, die al begonnen is zo'n ontmoeting te zoeken.

Maar voordat dit allemaal werkelijkheid wordt, moeten we beginnen met een meer ingrijpende omschakeling van het land naar een oorlogseconomie. Men zei vroeger dat niemand klaar is voor oorlog totdat deze begint. Dat is nu al vier jaar aan de gang en zal nog veel langer doorgaan, hard en huiveringwekkend. Het is tijd om het in ons hart en onze ziel toe te laten.