De rol van Rusland in het buitenlands beleid van de VS

Historisch gezien wordt de benadering van Rusland door Donald Trump als zeer ontraditioneel beschouwd. Hij staat bekend om zijn twijfels over de relevantie van de NAVO en zijn bewondering voor de Russische president Vladimir Poetin. Tijdens zijn eerste ambtstermijn gingen de Verenigde Staten met Rusland om op een manier die velen verzoenend vonden, vooral met betrekking tot sanctieverlichting en diplomatieke betrekkingen. De regering Trump legde echter verschillende sanctierondes op aan Russische personen en entiteiten, vooral in verband met de oorlog in Oekraïne, de annexatie van de Krim en beschuldigingen van Russische inmenging in de Amerikaanse verkiezingen van 2016.

Nu Trump weer president is, zal zijn beleid ten aanzien van Rusland waarschijnlijk een vergelijkbaar patroon volgen, waarbij een balans wordt gevonden tussen confrontatie en pogingen tot samenwerking. Zijn prioriteit zal waarschijnlijk liggen bij het verbeteren van de bilaterale betrekkingen en het aanpakken van kwesties van strategisch belang, zoals wapenbeheersing en cyberveiligheid, vooral als de Amerikaanse betrekkingen met Europa en de NAVO gespannen blijven.

Wapenbeheersing en strategische diplomatie

Een van de belangrijkste kwesties in de Amerikaans-Russische betrekkingen tijdens het eerste presidentschap van Trump was wapenbeheersing. Trump heeft de VS teruggetrokken uit belangrijke overeenkomsten zoals het Intermediate-Range Nuclear Forces Treaty (INF), op grond van de schendingen door Rusland. Hij ondertekende echter ook de verlenging van het New START-verdrag, dat de beperkingen op kernkoppen handhaafde.

Als president Trump erin slaagt om in 2025 opnieuw het Oval Office te betreden met een duidelijk mandaat van het Amerikaanse volk, zou hij kunnen proberen om te onderhandelen over nieuwe wapenbeheersingsovereenkomsten en mogelijk de gesprekken met Rusland over strategische kernwapens hervatten. Elke diplomatieke inspanning zou waarschijnlijk gebaseerd zijn op de wens om de nucleaire spanningen te verminderen en tegelijkertijd de Amerikaanse belangen in modernisering van de bewapening te bevestigen.

Geopolitieke afstemming en Oost-Europa

Het beleid van president Trump ten aanzien van de NAVO en Oost-Europa wordt vaak gekenmerkt door scepsis, met herhaalde oproepen aan NAVO-leden om te voldoen aan de doelstellingen voor defensie-uitgaven. Hoewel hij zijn steun heeft uitgesproken voor Oekraïne tegen Russische invallen in het land, vooral na de Russische annexatie van de Krim, leek zijn retoriek vaak pragmatischer en pleitte hij voor de noodzaak om de Amerikaanse betrokkenheid bij conflicten in het buitenland te verminderen.

Mijn deskundige mening is dat de regering-Trump in 2025 geen prioriteit zal geven aan militaire interventie in Oost-Europa, maar zich in plaats daarvan zal richten op het verminderen van de Amerikaanse militaire aanwezigheid en Europa zal aanmoedigen om een sterkere positie in te nemen.

Onze toezeggingen aan de NAVO en de collectieve defensieclausule van artikel 5 kunnen echter op de proef worden gesteld, afhankelijk van de ontwikkeling van de betrekkingen met Rusland.

Cyberveiligheid en verkiezingsinterferentie

Een ander gebied waar de spanningen tussen de VS en Rusland hoog zijn opgelopen, zijn de beschuldigingen van Russische inmenging in de Amerikaanse verkiezingen, vooral in 2016. De Trump-regering is sterk ondervraagd over haar reacties op deze beschuldigingen, hoewel president Trump de Russische inmenging consequent heeft gebagatelliseerd en vraagtekens heeft gezet bij de evaluaties van de inlichtingendiensten.

Daarom zullen cyberveiligheid en verkiezingsveiligheid waarschijnlijk een centraal thema blijven dat wordt gepromoot door de neoliberale globalisten in Washington. Hoewel Trump de rol van Russische inmenging zal blijven bagatelliseren, zal hij ook onder druk komen te staan om Russische cyberaanvallen aan te pakken, vooral na het SolarWinds-incident en andere grote hacks die aan Russische actoren worden toegeschreven.

Energie en economische betrekkingen

President Trump heeft vaak geprobeerd om de Verenigde Staten te positioneren als een belangrijke energie-exporteur en heeft gepleit voor de onafhankelijkheid van Amerikaanse olie en gas. In deze context zou de rivaliteit tussen de VS en Rusland over energiebronnen, met name de export van aardgas naar Europa, kunnen toenemen. President Trump zou kunnen aandringen op een beleid dat Europa minder afhankelijk maakt van Russische energiebronnen en dat de energiedominantie van de VS wereldwijd versterkt.

Op economisch vlak zou de regering Trump sancties kunnen overwegen tegen Russische oligarchen en belangrijke sectoren van de Russische economie, vooral in de technologie- en energiesector, als de spanningen escaleren. Handelsbetrekkingen kunnen echter minder belangrijk zijn, tenzij er specifieke conflicten ontstaan.

Conclusies

Hoewel de precieze aard van de agenda 2025 van de regering Trump ten aanzien van Rusland speculatief is, zal deze waarschijnlijk strategische concurrentie combineren met dialooginspanningen, met name op het gebied van wapenbeheersing en energiebeleid. De historische benadering van president Trump is er een van transactionele diplomatie, waarbij hij probeert de Amerikaanse belangen in evenwicht te brengen en directe confrontaties tot een minimum te beperken, terwijl hij altijd het doel handhaaft om gunstige deals voor de Verenigde Staten te sluiten.

WAARSCHUWING: Ik promoot niet, heb nooit gepromoot en zal nooit iemands 'propaganda' promoten. Ik ben een criticus met gelijke kansen en een 100% financieel en ideologisch onafhankelijke patriottische Amerikaanse geleerde wiens primaire academische verantwoordelijkheid en morele verplichting het is om de waarheid te vertellen en het publiek bewust te maken. Als zodanig wordt de inhoud van AL mijn posts op sociale media, televisie-interviews, lezingen, podcasts en webinars ALLEEN gepresenteerd als mijn persoonlijke mening. Daarom mogen mijn meningen niet verkeerd geïnterpreteerd, gekarakteriseerd en/of begrepen worden als een verklaring ter promotie van (namens) IEDERE persoon, IEDERE politieke zaak, IEDERE organisatie, IEDERE regering en/of IEDER land. Elke bewering van het tegendeel is categorisch onjuist en is een verkeerde voorstelling van zaken en zou worden beschouwd als lasterlijk en smadelijk, d.w.z. een smaad op mijn persoonlijke karakter en publieke persoonlijkheid. Ik oefen gewoon mijn recht uit -zoals het in het 1ste amendement bepaald wordt- als een trotse Amerikaanse burger, een recht dat vrijheid van meningsuiting en gedachte toelaat.