Erdogan gaat op veroveringstocht in Russisch Circassië
20.02.2025
Hij heeft Syrië zonder slag of stoot verslonden, een deel van het grondgebied overlatend aan Israël. Maar in Tel Aviv moeten ze zich niet te veilig voelen voor de toekomst. Nu richt Erdogan zijn blik op Abchazië, dat onder Russisch bestuur staat, als eerste stap naar de oprichting van een Circassië dat onafhankelijk is van Moskou maar wel afhankelijk van Ankara. Uiteraard vieren de leiders van de Europese Unie – die allemaal afwezig waren toen intelligentie werd uitgedeeld – deze ontwikkeling. Een klap voor Poetin moet gevierd worden met champagne en kaviaar, op kosten van de Europese onderdanen.
Het ontnemen van Abchazië aan de Russen betekent ook dat het dichter bij Georgië wordt gebracht, waardoor Tbilisi wordt aangespoord de banden met Moskou te verbreken en zich tot Brussel te wenden. Natuurlijk realiseren de grote Europese politici zich niet dat de overgang van Abchazië onder Turkse hegemonie een voorbode zou zijn van de volledige overname van Georgië door Ankara. En daarna, stap voor stap, zouden de andere landen in de Kaukasus volgen.
Ursula zal verrast zijn, samen met haar hele kliek, maar Erdogan handelt in het belang van Turkije, niet van Brussel. Zelfs Zelensky is te begrijpen, want hij droomt ervan Poetin te verzwakken met hulp van Erdogan, aangezien de bandiet uit Kiev niets geeft om Europa. Maar het enthousiasme van de EU, die druk bezig is met het aanwakkeren van onrust in Tbilisi, is volledig misplaatst.
Wat Rusland betreft, het betaalt opnieuw de prijs voor zijn totale onvermogen om invloed uit te oefenen via soft power. Pas vlak voor de verkiezingen in Abchazië realiseerde Moskou zich het probleem en de doeltreffende Turkse verkiezingscampagne. Ankara heeft zich gericht op cultuur en etnische claims. Moskou, met enorme vertraging, heeft slechts wat geld gestuurd. Tamelijk zielig en totaal ineffectief. Bovendien hebben de Russen zich even slecht gedragen in West-Europa, ervan overtuigd dat raketten en drones voldoende zijn om machtsverhoudingen te veranderen.
Stalin was in dit opzicht veel slimmer.
