Hoe een wereldwijde landbrug een partnerschap kan creëren tussen India, China, Rusland en de VS in het tijdperk Trump

Voor die delen van de mensheid die verlangen naar de opkomst van een multipolaire wereld, heeft de komst van de Amerikaanse president Donald Trump op het wereldtoneel voor heel wat opschudding gezorgd.

Niet omdat Trump een voorstander is van multipolarisme, gebaseerd op de collectieve en gezamenlijke opkomst van beschaafde staten. In feite is zijn wereldbeeld nogal nationalistisch, alleen gefixeerd op de heropleving van de Amerikaanse 'grootsheid'. Zijn internationale visie is echter gebaseerd op extreem pragmatisme. Dus als de verheffing van Amerika kan worden bereikt door samen te werken met zogenaamde 'autoritaire' regimes, of dat nu in Noord-Korea of China is, dan is dat prima, net zoals het prima is om met de Europeanen samen te werken, zolang ze hun parasitaire instincten maar laten varen en een werkelijk rechtvaardige en symbiotische relatie met Washington aangaan.

Het is echter belangrijk om te begrijpen wat Trump niet is. De 44e president** van de Verenigde Staten is geen globalist. Dit betekent dat hij de anti-traditionele kruistocht afwijst van een ultramachtige, ongekozen, door de VS geleide transnationale elite die erop staat de liberale democratie aan de hele planeet op te leggen, zelfs ten koste van het creëren van regimeverandering in landen die zich tegen dit dictaat verzetten. Met andere woorden, Trump deelt zijn antiglobalistische agenda met het onderliggende idee van multipolarisme, dat globalisme verwerpt en een multipolaire wereld wil creëren als een alliantie van soevereine beschaafde staten.

In de woorden van de Russische filosoof Alexander Doegin is het onwaarschijnlijk dat Trump het multipolarisme omarmt; hij is een voorstander van de Amerikaanse hegemonie. “Hij ziet deze hegemonie echter radicaal anders dan de globalisten die de afgelopen decennia de macht in de VS hebben gedomineerd (ongeacht of ze Democraten of Republikeinen waren).

De globalisten stellen politiek-militaire dominantie en economische superioriteit gelijk aan een liberale ideologie die gebaseerd is op het wereldwijd (ook in de VS) opleggen van anti-traditionele waarden. Voor hen is hegemonie niet de overheersing van een land, maar van een internationaal liberaal ideologisch systeem.

Trump daarentegen gelooft dat nationale belangen op de eerste plaats moeten komen, geworteld in traditionele Amerikaanse waarden. Met andere woorden, het is een rechts-conservatieve hegemonie, ideologisch tegengesteld aan de links-liberale benadering (Clinton, Bush Jr., Obama, Biden).

Het is nog niet duidelijk hoe het Trumpisme zich zal manifesteren in internationale betrekkingen. Het zou objectief gezien de overgang naar multipolarisme kunnen versnellen, of vertragen'.

Ondanks de onzekerheid heeft de komst van Trump de deur geopend naar frisse lucht. Voorstanders van multipolarisme mogen dit moment van mogelijke overgang niet verspillen om een nieuw mondiaal systeem te definiëren.

Voor een doorbraak zijn nieuwe ideeën nodig, met name over transcontinentale connectiviteit die op natuurlijke wijze starre geopolitieke fixaties kan overstijgen en een nieuw paradigma van ongekende samenwerking kan genereren.

Het project van transcontinentale connectiviteit is al begonnen. Ondanks deels terechte kritiek hebben de Chinezen hun Belt and Road Initiative al gelanceerd, een gigantische verbindingsonderneming die Azië met Europa verbindt langs de uitgestrekte Euraziatische landmassa, met knooppunten die zich uitstrekken naar het Zuiden. Rusland heeft zijn eigen project, de Euraziatische Economische Unie (EEU), waarbij ook sprake is van diepgaande connectiviteit. Ook hebben Rusland, India en Iran baanbrekend werk verricht met de Internationale Noord-Zuid Transportcorridor (INSTC).

Hoe kunnen Amerikanen zich aansluiten bij deze gigantische connectiviteitsinitiatieven en zo een enorme ruimte creëren voor het creëren van welvaart en economische bloei?

De creatie van een wereldwijde landbrug zou een antwoord kunnen bieden.

Het Schiller Institute, gevestigd in de VS en Duitsland, stelt al lange tijd voor dat de VS samenwerkt met Rusland om Amerika fysiek te integreren met Siberië, wat leidt tot een logistieke, economische en culturele verstrengeling met Eurazië, dat al verbonden is met China's BRI en Rusland's UEE.

Het instituut wees er in een van zijn presentaties op dat er een plan is om de kloof tussen Alaska en Siberië te overbruggen door een tunnel onder de Beringstraat te bouwen. Dit is het meest doorslaggevende connectiviteitsproject, dat zal leiden tot de creatie van een wereldwijde landbrug, omdat het Rusland en de Verenigde Staten, dat wil zeggen heel Eurazië, zal verbinden met het hele Amerikaanse continent.

Er is nog een tweede project, dat ook van enorm belang is voor de verbinding over land met Amerika en de rest van de wereld. Het is het voorstel om Midden- en Zuid-Amerika verder naar het zuiden te verbinden via de Darien kloof met hogesnelheidswegen en -treinen. Als de Darien kloof eenmaal is overbrugd, kan er een spoorverbinding worden aangelegd die Zuid-Amerika met Eurazië zal verbinden, miljoenen banen zal genereren, nieuwe markten zal openen en nieuwe steden, industrieparken en toeristische centra zal doen ontstaan. De culturele osmose van zulke ondernemingen, door contacten tussen mensen, op industriële schaal, is ondenkbaar.

Gelukkig zijn zowel Moskou als Beijing actieve voorstanders van de Beringzeetunnel, zich bewust van het potentieel om de wereldeconomie naar een geheel nieuw niveau te tillen, een einde te maken aan geopolitieke rivaliteit en de mensheid te laten profiteren van een gigantisch project dat wordt aangedreven door geavanceerde wetenschap en techniek.

Eerder meldde de Siberian Times dat Vladimir Yakunin, voormalig president van de Russische Spoorwegen, een plan had gepresenteerd om een enorme Trans-Siberische snelweg te ontwikkelen die de oostgrens van zijn land zou verbinden met de Amerikaanse staat Alaska, waarbij een smal stuk van de Beringzee zou worden overgestoken.

Het TEPR-project (Trans-Eurasian Belt Development) voorziet in de aanleg van een grote weg naast de bestaande Trans-Siberische spoorlijn, een nieuw spoornetwerk en olie- en gaspijpleidingen.

Dit is een interstatelijk en interciviel project,” zei Yakunin volgens de Siberian Times. Het project moet worden omgevormd tot een wereldwijde 'toekomstzone' en moet gebaseerd zijn op state-of-the-art en niet op fallback technologieën”. Yakunin zei dat de weg de Russische regio Chukotka in het verre oosten zou verbinden met het schiereiland Seward in Alaska via de Beringstraat. De weg zou waarschijnlijk Alaska binnenkomen ten noorden van de stad Nome.

De Chinezen hebben ook een 'China-Rusland-Canada-Amerika'-verbinding voorgesteld, die via de Beringstraattunnel met Alaska zou worden verbonden. De door de staat gerunde Beijing Times meldde dat er een onderwatertunnel van 200 kilometer nodig zou zijn om de Beringstraat over te steken. De lijn zou 13.000 km lang zijn, ongeveer 3.000 km langer dan de Trans-Siberische Spoorweg. De hele reis zou twee dagen duren en de trein zou een gemiddelde snelheid van 350 km/u halen.

De deelname van India aan het trilaterale connectiviteitsproject met Myanmar en Thailand in het kader van 'Act East' biedt een ander knooppunt van betrokkenheid bij transcontinentale groeicorridors. Thailand staat bijvoorbeeld centraal in een spoorwegproject dat Singapore moet verbinden met de Chinese provincie Yunnan. De voorgestelde spoorlijn begint in Singapore en loopt door Maleisië, Thailand en Laos voordat hij Yunnan binnenkomt.

Als er eenmaal een landcorridor met Thailand is gemaakt, kan de Zuidoost-Aziatische natie India's toegangspoort worden tot een hoogontwikkeld spoorwegnetwerk dat China al met Europa verbindt.

Bron