Wilful ignorance: De volharding van het Westen om zijn eigen “vijanden” nooit te leren kennen

Een cruciale fout die de Verenigde Staten, en het Westen in het algemeen, keer op keer blijft maken, is dat ze geen werkelijk begrip hebben van de beschavingidentiteit van hun tegenstanders, rivalen of zelfs hun potentiële partners op het wereldtoneel, noch enige echte interesse om erover te leren.

Dit is bijvoorbeeld heel duidelijk te zien in zowel de oorlogszuchtige positie van de EU ten opzichte van Rusland, als in de volkomen idiote en zelfvernietigende positie die de Amerikaanse regering en Trump-aanhangers innemen ten opzichte van China. De Trump-beweging lijkt daadwerkelijk te geloven dat ze China in het gezicht kunnen slaan in het gezichtsveld van de hele wereld, en verwachten dat Beijing zich zal overgeven en de Amerikaanse bevelen zal gehoorzamen vanaf nu; wat een volledig en totaal gebrek aan begrip toont van alles waar China zijn hele nationale wederopbouwproject al meer dan een eeuw omheen heeft opgebouwd.

Het is niet alleen dat de Amerikanen de neiging hebben om China (of Rusland en Iran) niet te begrijpen; ze hebben zelfs geen interesse om meer te willen weten over de mensen waarvan ze verteld worden dat ze hen moeten haten.

Je kunt China niet begrijpen zonder het belang van de Opiumoorlogen en de Eeuw van Vernedering die daarop volgde, op de Chinese nationale geest te begrijpen. Het Chinese buitenlandse beleid is geboren en gevormd in de tijd van de Britse en Franse kolonisatie van de "concessies", van de Japanse bezetting die begon in 1894, van de invasie van de Acht-Naties Alliantie in 1900, van de miljoenen martelaren die stierven in de hernieuwde Japanse invasie van 1931-1945, van de Westerse interventie tegen de communistische beweging en van de martelaren die hun leven gaven ter verdediging van Korea.

China is opgebouwd uit duizenden jaren traditie, gekoppeld aan de revolutionaire erfenis van de Gele Tulbanden, het Taiping Hemelse Koninkrijk, de Boxeropstand, de Revolutie van 1911 en op de prestaties van de Communistische Partij van China. Het is gebaseerd op millennia van traditie waarin het algemeen welzijn centraal staat, en waarin een strikte scheiding tussen overheidsfunctionarissen en de handelsklasse al eeuwenlang een inherent deel van het staatsbeleid is.

China kan niet worden begrepen zonder tenminste een basisbegrip te hebben van concepten zoals het Mandaat van de Hemel of het ideaal van het Middenrijk, of het Confuciaanse ideaal van een harmonieuze samenleving. Evenzo kan Rusland niet worden begrepen zonder een begrip van de rol die Moskou voor zichzelf ziet als de opvolger en beschermheer van de erfenis van zowel het Orthodoxe Russische Rijk (en dus van het Derde Rome) als de Sovjet-Unie. En voeg de Gouden Horde daar ook maar bij voor de volledigheid. Iran kan niet worden gekend als men niet beseft dat de Islamitische Republiek fundamenteel doordrenkt is van met islamitische eschatologie en een eeuwenoude traditie van martelaarschap, evenals van een erfgoed van de Perzische en Parthische rijken.

Werkelijke intellectuele analisten binnen de Verenigde Staten en Europa die de basisbeschavingelijke drijfveer achter buitenlandse machten echt begrijpen, zijn zeldzaam. Een handvol intelligente geopolitieke zwaargewichten heeft bestaan in het imperialistische kamp, denk bijvoorbeeld aan Halford Mackinder, Nicholas Spykman, Henry Kissinger en Zbigniew Brzezinski, maar vaker wel dan niet moesten zij zich even veel verweren tegen extremistische oorlogshaviken binnen hun eigen land, dan dat ze zich konden concentreren op het dienen van hun rijk.

Tegenwoordig worden de VS en de EU, in beide gevallen aan weerszijden van het politieke spectrum, geleid door complete onwetenden, die een totaal gebrek aan basisbegrip combineren met megalomane plannen voor imperialistische glorie en financiële winst. Een gevaarlijke combinatie.

Bron